Page 86 - anualreport-64

86

1.8 การประชาสัมพันธ์สร้างความรู้ความเข้าใจ และส่งเสริมการมีส่วนร่วมให้กับประชาชนใน

พื้นที่เกี่ยวกับโรคพิษสุนัขบ้าที่ถูกต้อง โดยจังหวัด อ าเภอ และองค์กรปกครองสํวนท๎องถิ่นได๎ประชาสัมพันธ์
และรณรงค์ พร๎อมทั้งจัดอบรมให๎ความรู๎ความเข๎าใจในการเฝูาระวังโรคพิษสุนัขบ๎า ท าให๎ประชาชนมีความรู๎
ความเข๎าใจ และความตระหนักในการปูองกันและแก๎ไขปัญหาเรื่องโรคพิษสุนัขบ๎ามากขึ้น
2. ปัญหาอุปสรรค

2.1 ระดับพื้นที่
2.1.1.ด๎วยเกิดสถานการณ์การแพรํระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (โควิด - 19) ท าให๎
การด าเนินการในพื้นที่เป็นไปอยํางจ ากัด บางครั้งจึงเกิดความล่าช้าในการด าเนินงาน การส ารวจประชากรสัตว์

ในพื้นที่ การฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า ซึ่งต้องมีเจ้าของสัตว์เลี้ยงหรือผู้ช่วยจับสัตว์ในระหว่างการฉีดวัคซีน
ท าให้มีการสัมผัสใกล้ชิดกัน รวมถึงการขับเคลื่อนการสร้างพื้นที่ปลอดโรคพิษสุนัขบ๎า
2.1.2.ฐานข๎อมูลขององค์กรปกครองสํวนท๎องถิ่นบางแหํงขาดความตํอเนื่องและความมีเสถียรภาพ
ในการบันทึกข๎อมูลในระบบ Rabies One.Data.เนื่องจากมีการปรับเปลี่ยนบุคลากรผู๎รับผิดชอบบํอยครั้ง
2.1.3.ปัญหาความนําเชื่อถือของข๎อมูลที่องค์กรปกครองสํวนท๎องถิ่นจัดเก็บ ซึ่งเป็นเกณฑ์

การประเมินด๎านหนึ่ง ได๎แกํ การจัดเก็บข๎อมูลจ านวนสุนัข/แมว มีเจ๎าของและท าทะเบียนควบคุมให๎ครบถ๎วน
ถูกต๎อง ซึ่งปรากฏวําข๎อมูลสุนัขและแมวจรจัดแตํละแหลํงในพื้นที่ การฉีดวัคซีนทั้งสุนัข/แมวมีเจ๎าของและจรจัด ฯลฯ
ยังขาดการรับรองความถูกต๎องจากชุมชน/เจ๎าหน๎าที่ผู๎ด าเนินการหรือรับผิดชอบ โดยที่ท๎องถิ่นจังหวัด/อ าเภอ

ปศุสัตว์จังหวัด/อ าเภอ ไมํสามารถยืนยันรับรองความถูกต๎องข๎อมูลของท๎องถิ่นได๎ จึงอาจเป็นข๎อมูลที่อาจ
ไมํสอดคล๎องกับความเป็นจริง
2.1.4.องค์กรปกครองสํวนท๎องถิ่นโดยเฉพาะองค์การบริหารสํวนต าบลมีข๎อจ ากัดด๎านบุคลากร
ที่มีความรู๎ ประสบการณ์ และความช านาญด๎านโรคพิษสุนัขบ๎า ทั้งการจัดหาวัคซีน/จัดเก็บวัคซีน การฉีดวัคซีน

การท าหมันสัตว์ ฯลฯ และมีข๎อจ ากัดด๎านงบประมาณ อาทิ การจัดตั้งสถานสงเคราะห์สัตว์จรจัด การออกหนํวย
ผําตัดท าหมันสัตว์จรจัด การบริหารจัดการสุนัข/แมวจรจัด ฯลฯ
2.1.5.ในบางพื้นที่เจ๎าของสุนัขและแมวสํวนใหญํยังเลี้ยงแบบปลํอยอิสระท าให๎ไมํสามารถ
ฉีดวัคซีนได๎อยํางครบถ๎วน จ านวนของสุนัขและแมวเพิ่มมากขึ้นในทุกพื้นที่ ท าให๎การท าหมันตอบสนองไมํทัน

ตํอจ านวนที่เพิ่มขึ้นอยํางรวดเร็ว
2.1.6.การบังคับใช๎ข๎อบัญญัติ/เทศบัญญัติการควบคุมการเลี้ยงและปลํอยสัตว์ขององค์กร
ปกครองสํวนท๎องถิ่นในบางพื้นที่ยังไมํเข๎มงวดเพียงพอ
2.1.7.การบังคับใช๎ข๎อบัญญัติ/เทศบัญญัติวําด๎วยการควบคุมการเลี้ยงและปลํอยสัตว์ในพื้นที่

ภายหลังการประกาศบังคับใช๎ประชาชนคํอนข๎างจะไมํพึงพอใจ เพราะสํงผลกระทบตํอการเลี้ยงสัตว์ที่อยูํในความดูแล
2.1.8.การผลักดันให๎องค์กรปกครองสํวนท๎องถิ่นด าเนินการตามนโยบาย 1 องค์กรปกครอง
สํวนท๎องถิ่น 1 ศูนย์พักพิง พบปัญหา ดังนี้

๑) การด าเนินการหาพื้นที่ในการกํอสร๎างสถานสงเคราะห์สัตว์เป็นไปได๎ยาก เนื่องจาก
ไมํผํานประชาคมหมูํบ๎านเพราะประชาชนหรือชุมชนที่อยูํใกล๎เคียงไมํยินยอมให๎ด าเนินการจัดตั้งสถาน
สงเคราะห์สัตว์ในพื้นที่ บางพื้นที่ที่ดินมีราคาสูง บางพื้นที่ประชาชนคัดค๎านการด าเนินการกํอสร๎าง
2) งบประมาณที่ใช๎ในการกํอสร๎างและการด าเนินการสถานสงเคราะห์สัตว์เป็นจ านวนมาก
3) ขาดบุคลากรการบริหารจัดการสถานสงเคราะห์สัตว์

การจัดตั้งศูนย์สงเคราะห์สัตว์ในระดับจังหวัด ต๎องพิจารณาความพร๎อมให๎ครบทุกด๎าน
โดยเฉพาะการบริหารจัดการสัตว์จรจัดในระยะยาว ทั้งความพร๎อมของเจ๎าภาพและงบประมาณ เจ๎าหน๎าที่
ผู๎ดูแล การบริหารจัดการศูนย์ฯ การดูแลสัตว์และต๎องไมํรบกวนตํอประชาชน ฯลฯ โดยที่องค์การบริหาร

สํวนจังหวัดสํวนใหญํยังให๎ความส าคัญในการแก๎ไขปัญหาสัตว์จรจัดน๎อย จึงยังไมํได๎รับความรํวมมือผลักดัน
จัดตั้งศูนย์สงเคราะห์สัตว์ระดับจังหวัดเทําที่ควร